Dalam penulisan dan pengkajian sejarah, terdapat dua pendekatan yang sering digunakan oleh para sarjana. pendekatan tersebut sama ada ia ditinjau daripada pendekatan tekstual atau daripada pendekatan kontekstual. Kajian daripada pendekatan testual lebih menekankan perkemabgan sesuatu unit idea atau pemikiran tertentu tanpa dikaitan dengan ruang dan waktu tertentu. Pendekatan konstektual pula lebih kepada kajian sesuatu idea atau pemikiran yang berkait rapat dengan konteks ruang dan waktu tertentu. Penulis lebih cenderung kepada pendekatan kontekstual dalam perbincangan dan pengkajiannya melalui buku ini. dalam penulisan buku ini, penulis berpedomankan prinsip yang telah digariskan oleh Imam al-Ghazali. Imam al-Ghazali telah menulis Maqasid al-Falsafah untuk menjelaskan hakikat dan tujuan falsafah barat (Yunani). Kemudian, imam al-ghazali menulis pula buku yang kontrovensial iaitu Tahafut al-Falasifah yang menyerang ahli-ahli falsafah muslim kerana pandangan mereka dianggap terseleweng dan tersesat daripada hakikat kebenaran. Walaupun imam al-ghazali menyedari akan bahaya pegangan yang diwujudkan oleh falsafah barat, namun beliau tetap menyeru agar umat islam menguasai ilmu falsafah barat kerana penyebarannya sudah meluas dan mengancam akidah, syariat dan akhlak islam. Hanya dengan memahami dan menguasai kesesatan falsafah barat sahajalah, penyelewengan dan kesesatan tersebut boleh dibetulkan. Wacana falsafah barat: tinjauan dan kritikan ini boleh dijadikan sumber rujukan untuk lebih memahami falsafah barat. Sejarah falsafah barat dan falsafah islam serta teras kepada falsafah-falsafah tersebut telah dibincangkan secara jitu oleh penulisnya.